White Hills heeft de spacerock veilig de 21ste eeuw binnengeloodst. Reeds een aantal EP's en albums lang laten ze lekker lange psychedelische trips op de luisteraar los, her en der aangevuld met snuifjes stoner en Sonic Youth-achtige gitaarstormen. Samen met een handvol gasten brachten ze vorig jaar het alom geprezen, sensationele album 'H-p1' uit, waarop ze hun “fuzzed out motorik spacerock” pas echt goed vormgeven. White Hills is duidelijk beïnvloed door oude psychedelische en krautrock bands als Can, Neu, Pink Floyd, Amon Duul, Suicide, Hawkwind en tevens spacerockbands als Oneida en Spacemen 3.

Eerder dit jaar keerde White Hills terug met de release 'Frying On This Rock', opgenomen met Martin Bisi (bekend van onder meer Brian Eno, Sonic Youth, Herbie Hancock, Boredoms en Swans). Het is een monument dat uit de voeten kan met korte tracks, maar ook met vijftien minuten lang doordenderende stampers waar spacerock purist Julian Cope al vanaf het begin liefhebber van is. Een woedend, rondslingerend, psychedelisch muzikaal statement.

De heren van Cave brengen vuige, psychedelische rock die soms helemaal over de top gaat. Alsof Neu, Trans Am, Queens Of The Stone Age en The Wipers in één band verenigd zijn. Dat Cave zijn bewondering voor Duitse motorik uit de jaren zeventig bovendien niet onder stoelen of banken steekt, konden we de laatste jaren reeds uitvoerig merken op de albums 'Hunt Like Devil/Jamz' en 'Psychic Psummer'.

Eind vorig jaar verscheen met 'Neverendless' het derde album van Cave en het vangt perfect de positieve sfeer die de band live weet te creëren. Het is een meeslepende luistertocht die zonder twijfel eenieder met een voorliefde voor spannende ritmes en een zeker experiment zal aanspreken. Zo ook de recensent van Pitchfork die de plaat een knappe 7,9 toekende.

Voor dit concert worden een beperkt aantal cultuurcheques toegelaten (wel eerst even reserveren via mail)