The Melvins - de band rond Buzz Osborne aka King Buzzo, incl. hoog Sideshow Bob-gehalte - weet al sinds 1983 onverstoorbaar een baan te jagen door de verwilderde bossen van distortion, dreigende vocalen, traagbeukende drums en bizarre songstructuren. 

Aanvankelijk met bassist Matt Lukin en drummer Mike Dillard, start de groep als punk- en hardcore band. Dillard wordt al snel vervangen door Dale Crover en de groep repeteert in diens ouderlijk huis in Aberdeen, Washington. Dat is overigens hetzelfde dorpje als waar niet veel later Nirvana zou opgericht worden, een band die sterk beïnvloed was door The Melvins. 

De band split in 1988. Buzz en Dale verhuizen naar San Francisco, Lukin naar Seattle om Mudhoney op te richten. En zo steken The Melvins een hele beweging in gang. Ze inspireren doom- en sludgeband als Eyehategod en Sunn O))), maar ook de zwaardere bands als Neurosis, Tool, Helmet, Isis en Mastodon. 

Doorheen de jaren verandert de samenstelling van The Melvins nog tig keer. Bassisten komen en gaan. Drums worden verdubbeld en terug gehalveerd. Sinds 2015 is The Melvins weer een viertal, waarbij Jeff Pinkus (The Butthole Surfers) en Steve McDonald (Redd Kross, Off!) beide bas spelen. Hoe dat klinkt, kon je inmiddels al ontdekken op 'Pinkus Abortion Technician' uit 2018, hun 26e wapenfeit waarmee ze vorig jaar al eens ons land plat speelden. Later dat jaar kwamen ze trouwens ook met EP 'Sabbath', waarbij ze samen met Al Cisneros van Sleep Black Sabbath classics wisten te verwerken. 

Conclusie: "the Melvins can change your life, if you let them."

Gebroeders Myles en Layne Ulrich stampten samen Taipei Houston uit de grond. Het project ontsproot in lockdown tijden en zette zich verder eens live shows weer konden.

Met hun debuutplaat “Once Bit Never Bored” wortelen ze zich stevig in de geschiedenis van rock ’n’ roll. Dat resulteert in garage rock energie, grunge invloeden en psych rock feel. Taipei Houston doet met hun megawatt en slinky nummers denken aan andere iconische duo’s zoals The Kills, Death From Above 1979 en The White Stripes.