Ergens tussen Jefferson Aiplane, The Doors en The 13th Floor Elevators vinden we de Amerikaanse band The Black Angels die met hun derde plaat 'Phosphene Dream' opnieuw grote indruk maakt. Het is ook deze keer weer een album dat zo vintage en authentiek klinkt dat je haast zou denken dat je naar een verloren parel uit eind jaren ’60 zit te luisteren. Met behulp van Dave Sardy als producer is het de band uit Austin op deze langspeler gelukt om precies het geluid en de sfeer van de psychedelische zweefbands uit die jaren te vangen. Hiermee lijkt de band zich klaar te maken om als vaandeldragers van de huidige neo-psychedelica door te gaan. Het geluid is dan wel sterk geënt op het verleden, oubollig of achterhaald klinkt het niet. Heerlijke zweverige drones, feedbackende gitaren, een bezwerend pomporgel of Hammond, door een echoput getrokken vocalen en rammelende tamboerijn. Het is allemaal al eens eerder gedaan, maar niet zoals door The Black Angels.

Voor dit concert worden geen cultuurcheques toegelaten.