Nadat Ben Chasny er genoeg van had om in de noiserockband The Plague Lounge te spelen begon hij in 1998 in zijn eentje thuis muziek te maken onder de naam Six Organs Of Admittance, beïnvloed door onder meer Nick Drake, gitarist Peter Walker en een band als Skullflower. Voor zijn eerste experimentele acidfolk-albums gebruikte Ben Chasny naast akoestische gitaar veelvuldig Tibetaanse klankschalen, fluiten, tabla’s en belletjes. Later werd de experimentele acidfolk van Six Organs Of Admittance steeds meer doordrenkt van noise, drones, lange raga’s en gierende psychedelica.

Voor het recentste album van Six Organs Of Admittance (‘Hexadic’) ontwikkelde Ben Chasny een eigen volledige set van muzikale regels waarmee hij en zijn bandleden aan de slag gingen: The Hexadic System. Zelf zegt hij hierover: “It’s a singular, chance-based method of musical composition to create the tonal, rhythmic and lyrical framework on which every track is based.” Dat er ook een stel speelkaarten aan te pas komt waarmee louter op toevalligheid een set van zes muzieknoten - een ‘Hexafield’ - samengesteld wordt, maakt de zaken er niet meteen duidelijker op. Vast staat wel dat er later nog een volledig boek (!) verschijnt om het systeem uit te leggen en dat het nu al tot een zeer intrigerend werkstuk geleid heeft.

"Qua referenties moet je denken aan wisselende en vooral kale kruisbestuivingen van Kiss The Anus Of A Black Cat, Jozef Van Wissem, Jack Rose, James Blackshaw, Bill Orcutt, Charlie Parr, Catherine Christer Hennix, Huun-Huur-Tu, Loren Mazacane Conners en het al genoemde Boduf Songs. In feite is er geen peil op te trekken en beweegt Vanhaelemeesch zich vooral in een eigen getekend, surrealistisch universum. Inktzwart, bevreemdend en organisch met een psychedelische en bovenal heerlijke afdronk. Onvergelijkbaar goed!" (bron: De Subjectivisten)