De meeste artiesten schrijven hooguit één keer geschiedenis. Mark Lanegan blijft geschiedenis schrijven. De Amerikaan met de ruwe bariton opent fenomenaal met Screaming Trees, de groep die samen met Nirvana, Pearl Jam, Alice In Chains en Soundgarden symbool staat voor de grungescene. De volgende grote stap is Queens Of The Stone Age. Lanegan is manifest aanwezig op ‘Songs for the Deaf’ (2002), een van de beste albums van de 21ste eeuw. Daarna volgen samenwerkingen met Isobel Campbell (ex-Belle and Sebastian), Greg Dulli (Afghan Whigs) en ontelbare anderen. In de tussentijd maakt Lanegan nog een klein dozijn soloplaten. ‘Gargoyle’ (2017), zijn jongste, is het bewijs dat hij voortdurend beter wordt. Zijn verleden (Greg Dulli, Josh Homme) helpt mee en hij vindt een nieuwe schrijfpartner in de tot dusver onbekende Brit Rob Marshall. De gitaren bijten, de schoonheid is beklemmend, Lanegan schrijft geschiedenis.