Drive-By Truckers is een alt. country band uit Athens, Georgia. Dit zestal is echter niet alleen voer voor fans van country pur sang, want naast heel veel Lynyrd Skynyrd herken je namelijk ook flarden Crazy Horse en zelfs wat AC/DC in het totaalgeluid. Een geluid geïnspireerd door jaren 70 country/southern/hard rock, zonder een kopie te zijn dus. De nummers hebben bovendien meestal zeer rake en knappe teksten zonder goedkope sentimenten, eerder beschouwend, verhalend over de gewone mens en vaak in penibele situaties.
Na de eeuwwisseling zijn van Drive-By Truckers zes studioalbums verschenen die de band in eigen land, maar ook in België, een bescheiden, maar fanatieke schare fans heeft opgeleverd. Terecht, want ze slagen er keer op keer in cd’s van hoge kwaliteit af te leveren. Dat geldt opnieuw voor 'The Big To Do', het achtste album van de band. Focus Knack hierover: "Werkelijk álles op hun achtste studioplaat refereert aan het diepe zuiden en de muziek die er onlosmakelijk mee verbonden is. Dat The Big To-Do desondanks niet als een countrykarikatuur gaat klinken en ze ook door andere stijlen en genres beademd wordt, ligt aan de aparte groepsdynamiek van Drive-By Truckers. Naast oppertrucker Patterson Hood reiken ook gitarist Mike Cooley en bassiste Shonna Tucker songs en ideeën aan en dat komt de afwisseling alleen maar ten goede." Concerten van Drive-By Truckers zijn bovendien telkens van een uitzonderlijk hoog niveau, u weet dus wat u te doen staat op 28 november.
Als een vierkoppige feniks verrijzen the Sore Losers (Hasselt, België) uit de smeulende assen van El Guapo Stuntteam. In juni 2009 namen the Sore Losers hun debuutalbum op in de GAM studio’s met producer Micha Volders, die ook te horen is als drummer op het album. Het was daar in de GAM studio’s dat The Sore Losers hun voorliefde voor country, blues, rock, folk en garage wisten om te smelten in een eigen geluid. In de wandelgangen gaan vergelijkingen op met The Raconteurs, The Rolling Stones, Reigning Sound en meer boeiend volk. Vocaal herinnert zanger Jan Straetemans inderdaad aan retrokind Jack White. Maar evenzeer aan de betreurde Gram Parsons of zelfs een tikje aan Wilco-frontman Jeff Tweedy. Het gitaarspel van Cedric Maes is geïnspireerd, hevig en aangrijpend. Met de flessenhals binnen handbereik wordt er geregeld richting Memphis gejankt. De ritmesectie met Alessio Di Turi en Kevin Maenen houdt de touwtjes strak in handen. De felle bas draagt de bij wijle fragiele songs met veel overtuiging terwijl Di Turi ze met bezeten bezieling bij mekaar slaat. En dat ze live kunnen overtuigen, bewezen The Sore Losers met hun tweede plaats in Humo’s Rock Rally 2010. De pers was unaniem lovend over hun doortocht in de AB. De releasedatum van het debuutalbum is nog niet bekend.
Het lijkt op een podium in eerste instantie rauw en slordig gespeelde rock 'n' roll, maar vergis u niet... de Amerikaanse band The Strange Boys hebben reeds twee enorm sterke platen gemaakt: 'And Girls Club' & 'Be Brave'. Ze staan vol goede liedjes met gevatte teksten over het alledaagse leven in het zuiden van USA. Het viertal beweegt zich in het hoekje van de Black Lips, maar moeten het minder hebben van hun wilde optredens. Zanger Ryan Sambol heeft een flow en swag die doet denken aan Pete(r) Doherty, maar dan zonder de harddrugs en slordigheden; tegen de maat aanhangen maakt hij tot een kunst. Wanneer je bovendien bedenkt hoe jong de bandleden nog zijn, is het alleen maar genieten van het idee hoeveel goede muziek er nog van The Strange Boys verwacht kan worden.
Voor dit concert worden geen cultuurcheques toegelaten. Dit concert is in samenwerking met Heartbreak Tunes.
Tijdschema:
19u30: Doors
20u00 - 20u40: The Sore Losers - Club-stage
21u00 - 23u00: The Drive-By Truckers - Club-stage
23u00 - 23u45: Aftershow - The Strange Boys - Bar-stage