Toen Lou Reed destijds gevraagd werd de sound te omschrijven van The Velvet Underground, zei hij na enig nadenken: "Like cymbals eat guitars". Een quote die ook Joe D'Agostino niet ontgaan was, toen hij in 2005 een naam nodig had voor zijn vers opgestarte indierockband. Met toevoegingen van noise, shoegaze en folk(rock) brengt Cymbals Eat Guitars een uiteenlopend muzikaal pallet, maar het resultaat is toch ook altijd wel samenhangend.

Recent verscheen met 'Lose' een sterk derde album. Muzikaal ergens tussen Cloud Nothings, Modest Mouse, Japandroids en Built To Spill en met Joe D'Agostino als krachtige zanger die klinkt als een mix van Perry Farrel (Jane's Addiction) met Prince. Het levert de band een pak lovende recensies op en het toonaangevende Britse muziektijdschrift Uncut spreekt zelfs van één van de beste indierockbands van het moment.

"Cymbals Eat Guitars blazen op het nieuwe 'Lose' het rookgordijn weg, en zoals zo vaak levert hun openhartigheid alleen maar betere, rijkere muziek op." - Humo

“Cymbals Eat Guitars have made their best album to date as well as a touching goodbye to a friend.” - NME

“Three albums in, Staten Island’s Cymbals Eat Guitars have become one of indie-rock’s best bands.” - Uncut