Cloud Nothings is een indierockband uit Cleveland en is intussen zeven platen ver. Doorheen die discografie is een duidelijke tendens waarneembaar. Hoewel Cloud Nothings steevast luid tot heel luid klinkt, is de thematiek verschoven van de onzin van het muzikant-zijn en het bestaan in het algemeen, tot een soort viering van die zinloosheid. "No use in life without sound," zingt Dylan Baldi. En die sound is er des te meer. Vandaar dat die doorheen uw nietsvermoedende speakers wordt gejast met een urgentie die zijn gelijke niet kent.

Hun nieuwe plaat, 'The Shadow I Remember', is een ode aan elf jaar toeren, de terugkeer van vroege songwriting praktijken en het bezoeken van hun oude studio, waar het allemaal begon. Het album combineert vakkundig de beukende, aggresieve aanpak van de groep met het buitengewone talent van singer-songwriter Dylan Baldi tot perfectie.

Net zoals 94% van alle bands ontstond The Hotelier op een Amerikaanse high school. Anno 2009 surften ze nog mee op de emo-revival, refererend naar bands als The Promise Ring of Sunny Day Real Estate. Intussen heeft de band stappen gezet naar een sound die minder emo is maar meer rock. De songs op hunderde en meest recente plaat "Goodness" zijn gelaagder en dynamischer, en hier en daar horen we zelfs flarden The Dismemberment Plan. The Hotelier is ambitieuzer geworden, quoi. En een band die groeit, is een band naar ons hart.