Met één been staat Lézard in het David Byrniaanse tijdperk, met het ander in de koelbloedige underground post-punk scene van de jaren 80. Het is in de regel de kameleon die van kleur verandert, niet zomaar iedere hagedis, maar die natuurwetten lapt Lézard aan hun laars. Frontman Neil Claes brengt vergezeld van drie ijzersterke muzikanten een bontkleurige en meerlagige set op een stijgend en dalend tempo. Waarbij ze invloeden van XTC, Talking Heads en hedendaagse post-punk acts niet onder de banken steken.