In de collectief gekozen chaos van de stad grossiert het Brusselse Another Dancer in vergeten pophits en romantische geluidsexperimenten. Ze zijn wild en verlegen, snotterig en passé: zorgeloos schizofreen brengen ze neurotische art-rock, diepgeworteld in de DIY-esthetiek van de jaren 80 en 90. Hun debuutplaat ‘I Try To Be Another Dancer’ zag begin dit najaar het levenslicht op de labels Aguirre en Bruit Direct.